Błękitne poranki

Kochani, na początku chciałam Wam bardzo podziękować za tak ciepłe przyjęcie mnie z powrotem, jest mi naprawdę niezmiernie miło, aczkolwiek z deczka mi wstyd, że tyle osób się denerwowało i martwiło. Generalnie to uroczyście obiecuję poprawę, chociaż naprawdę ciężko będzie. Z pracy wracam ok. godziny 19- 19.30 i niewiele czasu pozostaje na życie, “zeszycik” i dobrą książkę przed snem. Staram się funkcjonować tak jak dawniej, ale mnóstwo rzeczy zaniedbałam. Kiedyś poranki miałam tylko dla siebie, a teraz już od 7 rano, na dole koczuje Tośka :) I jak tu zrobić cokolwiek jak ona zaraz się do mnie uśmiecha!

Wczoraj była sobota, więc poranek spędziłam w ogrodzie, na ławeczce. Wyszłam w szlafroku i przeuroczych, nowych paputkach, nabytych w Lidlu za całe 14 zł! Zawzięłam się tym razem i kończę mój pledzik. He, he…pewnie już to słyszeliście, ale tym razem naprawdę ,go skończę:).Bo inaczej, ciekawe przez ile jeszcze lat,będę Wam pokazywać te same kwadraciki ?:) .

Po siódmej musiałam wracać do domu , bo przyszła Tosia…

Do Tosi dołączyła Inka, tak samo spragniona przytulania i bycia na kolanach.…

W powietrzu czuć już jesień, poranki i wieczory są coraz chłodniejsze, więc w domu po raz pierwszy w tym roku , zapłonął wesoło ogień, a rozmarynowe drzewka, z ogrodu przeniosły się w cieplejsze miejsce.

 

Po ulicy coraz częściej spacerują łosie, przygotowując się na nadchodzącą zimę, napełniają brzuszki.

A u mnie pomimo zmieniających się pór roku, ciągle wiosna :)Przetwory nie zrobione, prezenty na gwiazdkę nawet nie zaczęte, w ogrodzie…tutaj , to nawet szkoda gadać..basen na wiosnę wyskoczył jak korek od szampana, poszedł dziobem do góry i wyglądał jak Titanic, każdy weekend spędzałam , odkopując go , podsypując i łudząc się , że dam radę z powrotem doprowadzić go do poziomu, nic z tego, niby jest tysiąc razy lepiej , ale poziomu dalej nie trzyma. Na wiosnę , po przycięciu żywopłotów, będzie trzeba go całkowicie wyciągnąć i tym razem zrobić to porządnie, tak więc cała wielotygodniowa , mozolna praca, poszła na nic. Podesty przy tarasie, jak łatwo się domyślić, trzeba było porąbać. O! Ale chociaż tutaj malutkie przygotowanie do zimy :) Desek mam tyle,że będę nimi chyba palić w kominku, aż do wiosny, tym bardziej,że na porąbanie czekają jeszcze spróchniałe  deski wokół stawu,który  w dalszym ciągu przecieka.

Jak widać, zamiast działać twórczo, zachowuję się jak “człowiek demolka”. Więc żegnam się z Wami i korzystając z dnia wolnego idę coś jeszcze rozwalić :)