Skruszona powracam

Skruszona powracam po wielu miesiącach. Długo bym musiała tłumaczyć, czemu mnie tu nie było tyle czasu,wiele rzeczy się wydarzyło, wiele nastąpiło zmian, a ja nawet nie bardzo wiem od czego zacząć. Człowiek wykonując pewne czynności codziennie, nabiera wprawy i popada w pewnego rodzaju rutynę. ..a teraz…siedzę i już chyba piąty raz usiłuję cokolwiek wyskrobać i jakoś nic mi nie wychodzi. Okazuje się,że wystarczy parę miesięcy, aby zapaść na analfabetyzm wtórny. Parę miesięcy bez komputera, bez blogów, bez fb, bez wiadomości na onecie, bez maili..na początku było ciężko, później się przyzwyczaiłam do życia bez komputera, a teraz mam niemały problem,żeby tu powrócić. Kiedyś siadałam i od razu pojawiał się słowotok,zdania jak szalone , no nie wylatywały co prawda z moich ust, ale z klawiatury, czasami zdarzało mi się zapomnieć, co chciałam napisać, bo choć piszę szybko, to jednak moje myśli pędzą zdecydowanie prędzej, a teraz..pustka, to może za dużo powiedziane, ale jednak ciężko mi sklecić, choć parę sensownych zdań. Kiedyś pisałam jednym ciągiem,żeby nie powiedzieć jednym tchem, teraz wracam do początku zdania, cofam się, oby tylko nie intelektualnie :) Chciałabym bardzo przeprosić wszystkich, którzy stracili ze mną kontakt, którzy pisali setki maili, na które nie mogłam odpisać, myślałam o Was często, ale po prostu nie mogłam tu być – czasami tak niestety jest ..Mam mnóstwo zaległości, nie wiem nawet czy uda mi się je kiedykolwiek nadrobić, bo czasu jak miałam mało, tak mam w dalszym ciągu, a że nie jeżdżę już autobusami, więc nie mam gdzie pisać :) To by było tyle w kwestii wyjaśnień, nędznych, bo nędznych, ale jednak zawsze:)

To teraz tak pokrótce może o tym co się działo. Na początku, jak wiecie Madzia była w ciąży… 

Później, a konkretnie 21 lipca o godzinie 18.10, przyszła na świat Tosia. 3.630g i 53cm owłosionego szczęścia :) Jak na prawdziwą babcię przystało, po męczącym, bo trwającym, aż trzy godziny :) porodzie, przecięłam pępowinę i od tej pory zapałałyśmy do siebie miłością wielką.

Nie ma chyba nic piękniejszego, niż bycie babcią. Człowiek bierze na ręce wtedy kiedy chce, a nie wtedy kiedy musi, a jak zaczyna płakać, zawsze można oddać mamusi- niech się zajmuje:) Antosia jest dzieckiem idealnym, grzecznym i kochanym. Rzadko zdarzają jej się gorsze dni, w nocy przesypia 4 godziny, a nawet jak się budzi , to jest tak grzeczna,że nie budzi babci, która co rano pomyka do pracy.Tosia, jest na pewno dziewczynką i niech Was nie zmyli ubranko w samochodziki.Poszłyśmy do sklepu,żeby kupić dziecku coś z długim rękawem, bo ostatnio jakby chłodem trochę zawiało.Wołam Madzię i mówię :

Zobacz, może te weźmiemy, takie fajne w żabki! Tekturek na tym było bez liku, innych metek i badziewia wszelkiego, więc nie do końca było widać co i jak, a ja do tego, jak to wisiało na wieszaku, to widziałam do góry nogami! I niech ktoś mi tylko powie, że przy odrobinie wyobraźni, żabek toto nie przypomina, dla uściślenia żabich główek! A nawet jeśli komuś nie przypomina, to babcia ma prawo już trochę niedowidzieć, choć teraz jak włożone jest do dołu, to widzę nawet i ja samochodziki.

Jeśli chodzi o nowych lokatorów, to niestety jest jeszcze jeden, zjawił się w naszym domu niewiele wcześniej, niż Tośka. Wyobraźcie sobie, że kota mi znowu podrzucili,tego którego już nigdy, przenigdy miałam nie posiadać. Żabojad jeden paskudny, wyciąga żabki ze stawu i ciągnie je za nogi, taras zaczyna przypominać prosektorium…zalegają tam ptasie nóżki, rybie łuski, kawałki żabek, ogony jaszczurek i cholera wie co jeszcze! Zaczynam tracić cały sentyment do kotów. Choć Inka, która natychmiast dostała mało wdzięczny przydomek “ Inka- Chinka ślepy kotek”( bo z daleka, w ogóle nie widać, że ma oczy), jest rozkoszna. A ,że to też jeszcze kocie dziecko, które zresztą straciło bardzo wcześnie matkę, więc upodobało sobie Antosię i cały czas sypia koło niej. Tak więc stan bydła domowego, został znowu wyrównany.

 

I to w ogromnym skrócie, chyba najważniejsze rzeczy, które się wydarzyły. Jeśli chodzi o prace twórcze :), to panuje totalna  stagnacja. Niestety, a może właśnie stety, lato zmusza mnie do prac typowo ogrodowych, przez co nie mam zupełnie czasu  na prace manualne. Wszystko rozkopane, rozwalone…ale o tym już może w następnych postach. Mobilizuję siły, tak więc mam nadzieję, że będę częściej się pokazywać w wirtualnym świecie, a ponieważ dni stają się coraz krótsze, więc już wcześniej bywam w domu i może w końcu powrócę do swojego normalnego rytmu :) Jeszcze raz kochani bardzo przepraszam za tak długą ciszę w eterze, jeszcze raz bardzo dziękuję za pamięć, troskę i wszystkie miłe słowa, które do mnie pisaliście, jeszcze raz chcę powiedzieć,że i ja za Wami tęskniłam i jeszcze raz mówię : do zobaczenia niebawem :)