Po prośbie

Post jakby “z deczka”jak to moje młodsze dziecko na okrągło mówi, dziwny. Otóż potrzebuję pomocy, tak więc piszę do Państwa w bardzo nietypowej sprawie:)

Od lat poszukuję książki pod tytułem : “ Świerszcz i mrówki” i strasznie, ale to strasznie chcę się stać na powrót jej szczęśliwym posiadaczem. Ta książka, to najwspanialsze chwile z mojego dzieciństwa, wspomnienia i zapach olejku kamforowego, kiedy byłam chora. Ta książka ,to rodzice, którzy wtedy siedzieli przy moim łóżeczku, to wspaniałe wieczory z gorączką i poczuciem bezpieczeństwa. Nie mam pojęcia kto ją napisał, podejrzewam,że jakiś Czech lub Węgier. Na okładce był świerszczyk , który siedział na muchomorze, na kolejnych stronach, mrówki toczyły różne owoce , a świerszcz oparty o drzewo grał, była jeszcze mrówcza mama z małą mrówką na rękach, w kokonie, który wyglądał jak becik, później jesień i samotny świerszczyk, oparty o drzewo, a dalej leżący na ziemi. Na ostatniej stronie, pokazane mrowisko w środku, i chyba takie czerwone korale z jarzębiny wisiały, ogień płonął w kominku, a za oknami spadały płatki śniegu.. I już wtedy właśnie, oglądając obrazki, tak bardzo chciałam mieć podobnie jak mrówki, taki cieplutki, przytulny domek , obowiązkowo okna ze szprosami- choć wtedy jeszcze nie wiedziałam,że to są szprosy i mnóstwo zapasów na zimę, kiedy za oknem szaleją śnieżyce. I za każdym razem jak świerszcz zostawał sam,i stał pod drzewem.. płakałam..chociaż wiedziałam,że mrówki go uratują.

Książka była z tekturki, pieczołowicie przeze mnie przechowywana przez lata.Niestety zniknęła pewien czas temu, w bardzo tajemniczych okolicznościach:( Z dużym prawdopodobieństwem straciłam ją w momencie zalania domu, druga możliwość,że zagubiły ją gdzieś moje dzieci…zresztą co by nie było, ja po prostu MUSZĘ JĄ ZNÓW MIEĆ! Tak więc jeśli ktoś jest w posiadaniu takowej, lub wie , gdzie można ją dostać..bardzo , ale to bardzo proszę o pomoc. Z chęcią odkupię lub wymienię.

Pamiętam nawet chyba dosyć dokładnie jej treść :

..Usiądźcie dzieci przy mnie w krąg,mam dla was bajkę z leśnych łąk.

O dziwnych mrówkach jest to bajka, i o przygodach świerszcza grajka.

Oto się budzi letni dzień, pełen cudownych, złotych lśnień,

wstały już muszki, chrząszcze , mrówki,pszczoły , motyle i boże krówki.

Przy łące, gdzie się kończy las,stał ni to zamek, ni to głaz,

Ale nie król miał w nim komnaty, nie rycerz, ani pan bogaty.

Mieszkał w nim dzielnych mrówek ród, dewizą ich codzienny trud,

Wszystkie jak jedna, ile siły,w mrowisku żywność gromadziły.

W brzęczenie muszek, pszczół i os,wplatał się czysty, dźwięczny głos,

Brzmiał świtem(?) rankiem i wieczorem,wśród traw i kwiatów pod jaworem.

To świerszczyk rankiem skrzypki brał,i wszystkie piosnki jakie znał,

wygrywał na przeróżne tony, zawsze ochoczy, niestrudzony!

Brzmiały więc skrzypki cały czas, wnet poweselał cały las.

I dalej tańczyć, nawet pszczoły, żwawo ruszyły w tan wesoły.

I tylko mrówki, pośród traw,przejęte wagą własnych spraw,

chociaż ich wabi pieśń wesoła, pilnie pracują w pocie czoła.

Już zwiądł ostatni letni kwiat, ostatni liść już z drzewa spadł,

deszcz leje zimny, wicher dmucha, listopadowa zawierucha.

Nasz biedny świerszczyk został sam, bezradnie biega tu i tam,

i z wycieńczenia ,aż się słania, nikt już nie słucha jego grania.

Kiedyś miał wszędzie jadła w brud, dziś mu zagląda w oczy głód.

Gdzie ma się udać , w którą stronę? Skrzypki już dawno rozstrojone.

A potem śnieg zasypał świat, zziębnięty świerszcz na ziemię padł,

na skrzypki śnieżne płatki płyną, czyżby mu przyszło marnie zginąć ?

Uratowany, będzie żył! Chociaż utracił tyle sił,

W mrowisku mrówki jadło znoszą i grzecznie pana świerszcza proszą.

Aby przy stole z nimi siadł i smakołyków krocie zjadł…

a później jakoś jest…

i bardzo mocno cię prosimy, wyczaruj lato w środku zimy.

Świerszcz coś tam..przy stole …wziął skrzypki no i grał i grał i grał!…

Ogólnie to z pewnością coś pomyliłam, ale jakoś to tak było..A gdyby ktoś pamiętał zakończenie- to też będę zobowiązana.

Z góry bardzo dziękuję za pomoc :)