Wszystko w kratkę:)

Witam po przerwie, nie będę Wam tu bajek opowiadać,że wszystko jest ok, no bo nie jest,w każdym razie istnieje zdecydowanie większe ,niż dotychczas prawdopodobieństwo, że będę się tutaj pokazywała częściej. Nie wiadomo po raz kolejny piszę już do Was, i cały czas jest coś nie tak…w kratkę znaczy:) Pogoda, komputery i cudny konik, zgadnijcie od kogo? Kto szyje takie śliczne koniki, kto mógł wiedzieć ,że taką krateczkę uwielbiam:)? Oczywiście ,że Penelopa:). Miałyśmy okazję się spotkać i poznać osobiście, niestety czasu mało było, więc gadałyśmy obie jednocześnie i zdradzę Wam,że wcale mniej nie mówi ode mnie – co jest rzeczą nad wyraz pocieszającą:), bo zawsze wszyscy mówią, że to tylko ja tak gadam i gadam:)

 

Nie jestem w stanie opisać wszystkiego co działo się przez ten czas, bo bardzo dużo się wydarzyło,ale generalnie jak to u mnie na jesieni bywa wpadłam w szał przetwórstwa wszelkiego- wyszło na to,że przerobiłam mnóstwo owoców i warzyw…w zeszłym roku ogórków, oczywiście nie starczyło, więc w tym zrobiłam znowu więcej…zobaczymy. 

A na zdjęciach pomidorki suszone i przeciery pomidorowe.

Pisałam Wam,że można mnie spotkać na  facebooku, a ponieważ niewiele rzeczy mogłam robić kopiując dane z jednego dysku na drugi, a odejść od komputera też nie mogłam, więc zaczęłam grać. Grać namiętnie i z pasją, bo ogólnie to nie bardzo wiem, co tam można innego robić - pielę, psa karmię, krowy doję…no strasznie zapracowana jestem! Bo wiecie, w domu mam mało zwierząt i roboty ,więc do kompletu dołożyłam sobie jeszcze te wirtualne:). Okna z mojego kącika komputerowego, wychodzą na warzywniak…któregoś dnia siedzę i pracuję w pocie czoła na farmie, a za oknem…za oknem te prawdziwe krzaki malin, uginają się pod ciężarem owoców,no i w tym momencie pomyślałam,że jednak zidiociałam zupełnie na stare lata …prawdziwe maliny mi się zmarnują, a te wirtualne…piękne, nawożone i zbierane zawsze o czasie!  Nie powiem,że łatwo było, bo jak wiecie ja nałogowcem strasznym jestem, ale pokonując własne słabości, zwlokłam się od komputera , koszyczek zabrałam i poszłam zbierać…tym razem te prawdziwe:) Od tamtej pory silną wolę znowu ćwiczę:)

W zeszłym tygodniu Ata złapała mnie na czacie i zaproponowała wyjazd na spotkanie he, he…robótkowe, do Białegostoku. Ja tam trochę z innej bajki jestem ,raczej wielobranżowa,niż robótkowa, ale ponieważ miało być tam parę dziewczyn, których blogi znam i prace podziwiam ,a Atę, za jej opowiastki uwielbiam- dałam się namówić:) Nie pomyliłam się, Monika gada jak najęta, tak samo śmiesznie zresztą jak pisze, więc warto było pojechać, chociażby dlatego:)))) Poza tym nauczyłam się,no, to może za dużo powiedziane, ale przynajmniej wiem jak to ugryźć- frywolitek, ja jak nie zobaczę na własne oczy, to nie da się ukryć, że dosyć oporna na wiedzę jestem, więc bez wątpienia skorzystałam bardzo:), co prawda Ata napisała, jaka to ja zdolna i pojętna niby jestem, ale co tu pisać, jak wiadomo,że przeczytam:) Biedna będzie ,tak naprawdę , bo jak zacznę frywolitki , zacznę i ją zamęczać:) 

O spotkaniu napisali już inni, więc ja już nie będę, kto ma ochotę zapraszam do Aty,:)

Ponieważ na miejsce przyjechałyśmy trochę wcześniej, więc miałyśmy okazję pójść na spacer, taki króciutki, bo zwiedzać miasta nie było kiedy, ale za to trafiłyśmy na piękny kościół, a właściwie nawet dwa:). Jakoś się uczepiłyśmy, żeby kościół na zdjęciach poniżej koniecznie, osadzić w jakiś latach- po co- właściwie nie mam pojęcia, ale dysputy trwały zażarte- w sumie byłyśmy dosyć zgodne:)- ja obstawiałam lata 20, Ata 30…pokusiłam się o sprawdzenie, bo ja z natury ciekawa jestem i jak czegoś nie wiem , to bardzo mnie to nurtuje- kościół powstawał od 1925 roku,wcześniej była tam kaplica, więc właściwie obie mieściłyśmy się w granicach dopuszczalnego błędu:)

Już wracając, po drodze zobaczyłyśmy kolejny kościół, ja zapiałam natychmiast z zachwytu, dziecię Aty równie wrażliwe na otaczające piękno, zapiszczało..Ata, pokonując dwa pasty ruchu, wykonując niemożliwe, do wykonania manewry, skręciła pod kątem prostym, wjeżdżając na chodnik,co by artystki fotki cyknąć mogły:) Ogólnie , mają tam bardzo ładne kościoły, które  tak naprawdę bardziej przypominają zamki.

Po powrocie , wpadłam niestety znowu w wir słoikowo- wekowy…sprężać się musiałam ostro. Dużo tego było- nie napiszę nawet ile, bo pomyślicie,że może wojna idzie.

Prawie mi się udało, prawie , bo Misiek przytaszczył znowu 20 kg papryki…leży…czeka, bo wyjechałam…na grzyby

Grzybów się już u mnie naoglądaliście, to nie pokażę, ale lasy cudne, łąki , rzekę…no muszę po prostu:)To ta sama  rzeka nad którą zawsze myślę, znaczy ogólnie zdarza mi się niekiedy myśleć w innych miejscach, ale tutaj często podejmuję różne dziwne decyzje. 

  
 

Kocham spacery, ciągnę zawsze wszystkich- jak nie ma amatora – idę sama- też lubię i naprawdę  zupełnie mi to nie przeszkadza..

 
 

Hmmm…myśl jakby nieskończona jeszcze, ale chyba za często zawiesza się komputer i boję się,że znowu wszystko szlag trafi, więc kończę. W sumie może to i dobrze, ja odzwyczaiłam się od pisania, a pewnie i Wy musicie się do mnie z powrotem przyzwyczaić:). Pozdrawiam Was cieplutko:)