Jestem z powrotem:)))

Witam Wszystkich po przerwie:))) Nawet nie wiem od czego zacząć, bo tyle się wydarzyło,że gdybym chciała gadać,a właściwie pisać, jak to mam w zwyczaju, to ten post ciągnąłby się w nieskończoność. Zacznę więc chyba od podziękowań, za pozostawione ciepłe słowa, za podzielenie się ze mną Waszymi osobistymi historiami i za moc życzeń:) Nigdy nie spodziewałabym się,że poprzedni post wywoła taką lawinę komentarzy. Dostałam też chyba mnóstwo maili, bo moja skrzynka się zawiesiła, więc z góry przepraszam,że nie odpisuję, mam nadzieję,że uda to się jakoś pościągać z serwera i będę mogła przeczytać kto do mnie napisał, oprócz Pani Halinki- he, he:)))) Jest mi niezmiernie miło,że tyle osób tu zagląda i tyle duszyczek mnie wspiera, naprawdę nie wiem nawet co powiedzieć, więc może po prostu: DZIĘKUJĘ :)))

A to dla Was w podziękowaniu,kwiatki z mazowieckich łąk:)

Wróciłam z Nurką w niedzielę w nocy, pociągiem, bo nasz ostatni środek transportu wyzionął ducha na trasie. W związku z tym Wszystkie bagaże siłą rzeczy musiały pozostać na działce, więc nie pokażę na razie moich zdobyczy z targu staroci. Ale …kupiłam cudnej urody samowar z czajniczkiem do zaparzania esencji herbacianej, kankę na mleko i dwie zardzewiałe podkowy:) Samochód od dzisiaj działa, więc wkrótce pojadę po tobołki i wszystko pokażę. A na razie zostały jedynie zdjęcia z aparatu:)))

Poniżej kawałek mojej wsiowej kuchni, kanka załapała się nawet do zdjęcia.

Cały czas pozostaję oczarowana wsią, taką typową ze stodołą , kurami, krowami, więc tłukłyśmy z Nurką kilometry na rowerach przemierzając malownicze wioski , podziwiając krajobrazy i łąki porośnięte kwiatami.

A teraz będzie kawałek tylko dla cierpliwych i wytrwałych, przyroda cały czas mnie zadziwia i fascynuje w związku z tym takich zdjęć u mnie jest najwięcej, a że odkryłyśmy z dziecięciem niesamowite, kolejne motylowe łąki, więc …teraz będzie o kwiatkach, motylkach, pszczółkach, żuczkach i konikach polnych…

    
    
     
           
   

Ważki też były…cudne!

i pająk….olbrzymi, jeszcze takiego nigdy nie widziałam, siedział sobie w owsie…może ktoś wie jak się nazywa?

To niestety jeszcze nie koniec:)))) Wiem,że dla niektórych z Was taka krowa czy kura to żadna atrakcja, ale mnie się strasznie podobają. Bardzo chciałam mieć kury, ale w tym względzie Misiek wyraził juz zdecydowany sprzeciw, bo boi się,że w zimę powiem, że kurom zimno i przytargam je przed kominek, nie upieram się, bo faktycznie mogłoby sie okazać,że miał rację…może kiedyś…krowę też strasznie bym chciała, mają takie cudne, wielkie wilgotne oczy i długie rzęsy…marzenie…Jadę sobie po asfalcie przez las, patrzę a tu stoi taka cudna młoda krówka i bacznie mi się przygląda, nawet chciałam się zatrzymać i fotkę jej cyknąć, ale stanęła za mną i zaczęła iść, na początku wolniutko…więc pedałuje względnie spokojnie dalej, ale słyszę..tup- tup….tup- tup….kopytkami po asfalcie, więc naciskam mocniej pedały, a ona za mną , tup- tup, tup- tup, tup- tup- tup- tup…i biegnie, no to ja pędzę już jak wściekła, a ona merda ogonem i nie zamierza przestać mnie gonić. O mamuniu jedyna, się nawet z deka wystraszyłam, juz nie pamiętam kiedy krowę widziałam, wiem,że one łagodne, ale nie miałam pewności czy to byczek aby nie był, bo z profilu jej nie widziałam ! Poza tym żadna krowa mnie w życiu nie goniła, pewnie samotna się czuła w tym lesie..w każdym bądź razie wygrałam wyścig, ale i tak w życiu nie sądziłam,że krowy tak szybko biegają! Kurki z kogutem znalazłam za płotem i miałam niesamowitą frajdę, bo codziennie mogłam je dokarmiać:))

Bydlęta własne zostały, więc nadmiar miłości musiałyśmy przenieść na bydło mojej Mamy:) Dośka nadaje się do tego znakomicie, plamki ma jak mój Osiołek, a do tego na starość ogłuchła, więc czułam się prawie jak w domu…

  

Maksio- robił za Pana Kota i Metkę:)))

 

W sobotę przyjechała Madzia i znajomi z sąsiedniej działki , więc wybraliśmy się na spływ kajakowy..też cudnie było, choć momentami trzeba było ostro wiosłować, żeby zdążyć przed burzą, która cały czas nas ścigała. Moje dziewczyny płynęły same i dzielnie walczyły z nurtem rzeki, głównie chyba za sprawą jedzenia, wiecznie ścigały jakiś kajak w poszukiwaniu strawy:)

Wieści chciałam przekazać w telegraficznym skrócie, ale jakoś średnio mi to wychodzi… bo i kwiatki ładne, i motylki i żuczki ..a jeszcze trochę zwiedzałyśmy,

wylegiwałyśmy się na plażach

   

Nurka koniecznie chciała zostać fotografem, więc nawet na czas jakiś byłam zmuszona oddać aparat i wcielić się w rolę modelki, wykonując najróżniejsze pozy, zgodnie z zaleceniami:)

 

Zdecydowanie bardziej jednak preferuję bycie fotografem, choćby miernym:)

         

W domu, przez prawie 15 lat jak mieszkamy, nasza ulica nie dorobiła się tabliczki z nazwą, natomiast przemierzając rowerem bezdroża natknęłyśmy się na rzecz przedziwną. Dookoła lasy , łąki i polne dróżki,domów nie widać nawet w oddali, a na każdym winklu, tabliczka z nazwą ulicy:))) W końcu nadszedł dzień wyjazdu:)

Po powrocie przywitał mnie już tradycyjnie, uszkodzony kabel do internetu . Następnego dnia przyszła Łosia Mama z Łosiątkeim…zjadły trochę jabłek i poszły, niestety przyszedł też mały kotek, podobny do rysia ,przywitał się i …został…na zawsze.

  

Publicznie przysięgam,że to juz ostatnie zwierzę jakie trafiło pod mój dach…nie wezmę już absolutnie nic, choćby najbiedniejsze było i patrzyło się na mnie tak jak…tadadammmm… RYSIA:)))))-ma ze dwa miesiące i jest kolejną, najcudniejszą pod słońcem kocią dziewczynką! 

 

Pozdrawiam Wszystkich którzy dzielnie wytrwali do końca podziwiając zwykłe mazowieckie dróżki, motylki kwiatki, pajączki łosie i prawie że rysie:))))