Szanujmy wspomnienia, smakujmy ich treść…

….Nauczmy się je cenić ….

***

Nie ma tego złego ...dzięki temu,że nie miałam internetu udało mi się skończyć dawno planowane rzeczy. Pamiętacie skrzyneczkę  z którą nie bardzo wiedziałam co zrobić i do czego będzie służyła ? Właściwie od początku ,mieszkają w niej świeczki.  

 

A teraz do kompletu powstała szafka i organizer, na te najważniejsze pamiątki, których mam naprawdę bardzo niewiele. Nie umiem pisać o ludziach, których już nie ma, pomimo upływu czasu, są to sprawy dla mnie zbyt intymne i cały czas zbyt bolesne, abym mogła o tym głośno mówić. Odeszli ludzie, którzy mieli olbrzymi wpływ na moje życie, a zostało po nich tak bardzo niewiele rzeczy materialnych i tak wielki ogrom wspomnień …

Tak więc dzisiaj będzie , prawie bez słów..

Poniżej druga, ulubiona broszka mojej Babuni..

i dwa obrazki namalowane piórkiem, przez Jej ukochanego brata Jasia, który umarł w 31 roku, mając dwadzieścia lat…to jedyne rzeczy jakie po nim zostały, a które miały tak ogromną wartość dla mojej Babuni, a teraz i dla mnie. 

I jeszcze parę listów, przewiązanych kokardką i malutka książeczka o Dominiku Savio- moim niedoścignionym wzorze z okresu dzieciństwa:) i 4 obrazki święte,którymi zachwycałam się jako mała dziewczynka i figurka Matki Boskiej świecąca w ciemności, której panicznie się bałam, więc była na noce chowana do bieliźniarki i trzy bombki na choinkę ,własnoręcznie zrobione…. Niewiele moja Babunia miała…i choć od Jej śmierci minęło 21 lat, wciąż wydaje się jakby to było wczoraj.

A ponieważ, na dworze upał, więc wieczory spędzamy również w klimacie domowego ciepełka…

Serce od Ity z Jagodowego Zagajnika, też wisi- to już pamiątka:))

 

***

(…) Co było, to było, co może być - jest
A będzie to co będzie
Lecz zawsze to miło, że nie brak nam miejsc
Do których wracamy pamięcią (…)