Nowy Rok, nowy sufit i nowe hobby…

W nowym Roku chciałam życzyć Wszystkim, którzy choć na chwilkę zatrzymują się w moim wirtualnym świecie, dużo radości, miłości , zdrowia, wytrwałości w realizacji planów i oczywiście marzeń, a gdy one już sie spełnią, nowych …bo tylko one nadają naszemu życiu sens.

Sylwestra tradycyjnie, z oczywistych, bydlęcych przyczyn, spędziliśmy w domu, znaczy się ja i Misiek ,dzieci wykazały się dużą dozą dyplomacji , mając na uwadze niedawne wydarzenia i wyjątkowo nie zaprosiły przyjaciół, tylko same do nich wybyły.Tak więc zostaliśmy sami…..  iiiiii….ponoć Nowy Rok jest taki, jak kończymy ubiegły, więc wpadłam na pomysł, że skoro jest jeszcze tyle rzeczy w domu do zrobienia, a Misiek jakby niespecjalnie wykazuje nimi zainteresowanie, to jeśli teraz popracuje, to wtedy na pewno w przyszłym roku nabierze ochoty do prac domowo-remontowych i skończy w końcu nasz dom:)

Misiek nie protestował wcale ,tylko zabrał się za zrywanie sufitu w kuchni( co to po powodzi się wypaczył ):), ja niestety zaniemogłam okrutnie…kręgosłup siadł i od paru tygodni poruszam się w pozycji Godzilli, tak więc nie mogąc mu pomóc , wzięłam się za upiększanie naszego domostwa:). W holu, od dwóch lat , wiszą urocze ramki na zdjęcia, ramki wiszą niestety puste, bo nic mi nie pasuje i pomysłu brakowało…ramki w ilości sztuk trzech , mają po trzy miejscówki, tak więc dziewięć dziur ,świeci pustką od dwóch lat…wygląda to koszmarnie…i tak odwiedzając blog Kreski i Lilki zobaczyłam piękne hafciki…olśnienie na mnie spłynęło, że jakby takich dziewięć wydziergać, to cudnie by było!!! Zaczęłam poszukiwania wzorów, oczywiście czerwonych, bo hol w kolorze dojrzałej jarzębiny! Wzory znalazłam, a jakże…tylko niestety nie do tych ramek, bo trochę większe…właściwie dużo większe, ale już odwrotu nie było, bo miłością okrutną zapałałam do tego samplera! Wiedziałam,że zawiśnie jeszcze jeden obraz, a tamte zrobię później…hi, hi…za następne dwa lata, bo jak to wyhaftuję, to będę miała pewnie dosyć na długi czas.

Tak więc Misiek robi nowy sufit, a ja od dwóch dni haftuję:))) Wyjścia specjalnego nie mam, bo leżę tylko w dosyć dziwacznej pozycji i wyję z bólu, tego posta, piszę już trzeci dzień:( Laptopa nie mam , więc muszę siedzieć jak człowiek,przed monitorem, a to graniczy nieomalże z cudem.

O północy wyszliśmy do ogrodu (czytaj: ja wypełzałam ), ponieważ do pionu nie jestem w stanie się wyprostować, więc Misiek w ramach testów walnął fotkę z zimnymi ogniami…o proszę, jakie cudne!!! Nie mogę cały czas się nadziwić jaki ten aparat jest genialny!

Haftowanie okazało się zbawienne, bo nie mogę myśleć, tylko cały czas liczę, liczę i liczę…krzyżyki oczywiście…a jest co liczyć, bo cały wzór składa się z 40.026 krzyżyków.

Poniżej kawałek mojego aktualnego hobby, a w lewym dolnym rogu jest…SYNUŚ kochany !!!!

A to już wszystko …znaczy się wszystko co zrobiłam ,bo to tylko kawałek całości..ha,ha …malutki kawałek ..i tak nieźle jak na dwa dni.

Cudo owe, wychodzi na to,że będzie miało przeszło pół metra…myślałam,że mniejsze…ale oczywiście policzyć się wcześniej nie chciało, bo i po co!

Uffff…udało mi się dobrnąć do końca, mam nadzieję,że lada dzień będzie lepiej z moim kręgosłupem, choć jeśli wierzyć w to,że Nowy Rok jest cały taki w jaki wkroczyliśmy w starym, to…ciężko będzie:)

Serdecznie pozdrawiam, a ponieważ nie dam rady "osobiście " Was odwiedzić i  złożyć życzeń, więc  jeszcze raz…wszystkiego co w życiu najlepsze i najpiękniejsze ! A na maile postaram się odpisywać powolutku, dam radę…trzeba być twardym, nawet z miękkim kręgosłupem ( dobrze ,że nie z moralnym, tylko tym prawdziwym) :)