Czas powrotów

Z różnych przyczyn przerwa w blogowaniu trwała dłużej niż przypuszczałam, na szczęście wszystko wskazuje na to, że teraz zostanę już na dłużej i zacznę nadrabiać blogowe zaległości.

Chciałam bardzo podziękować za mnóstwo przemiłych maili, na które niestety nie byłam w stanie odpisać, jako, że dopiero w dniu dzisiejszym usiadłam po raz pierwszy od bardzo długiego czasu, przed komputerem. Jeszcze raz bardzo, bardzo Wszystkim dziękuję za pamięć, troskę i masę przesympatycznych słów. Z Wami życie wydaje się łatwiejsze :).

Szczerze mówiąc nie bardzo wiem od czego zacząć, to że nie miałam możliwości pisania nie znaczy,że nic nie robiłam:)
Jesień zbliża się wielkim krokami, tak więc chcąc nie chcąc zapełniam powoli półki w spiżarni, coby dary natury nie przeszły mi koło nosa.
Truskawki, wiśnie i mirabelki- które dostałam w prezencie od sąsiadów w ilościach szokujących nawet mnie, czekają w słoikach, pierwsza partia powideł też już za mną, ogórki kiszone i konserwowe zrobione- w tym roku zrobiłam 27 kg i mam nadzieję, że w końcu wystarczy do następnego sezonu.

Tak więc sporą część czasu spędziłam, podpierając się nosem w kuchni , przy garach:) Smażyłam powidła, pasteryzowałam ogórki, robiłam dżemy mirabelkowe

I kapary po polsku z nasion nasturcji...

...w ilości zdecydowanie mniejszej, jako,że w domu jestem jedynym miłośnikiem kaparów- reszta nie wie co dobre!


Do zrobienia pozostały jeszcze pikle, ale to już z moich własnych cudowniastych ogórasów, z których jestem niesamowicie dumna , bo wyrosły mi po raz pierwszy w życiu!
( no oczywiście jest ich zdecydowanie więcej niż te trzy sztuki na zdjęciu:)

W kolejce czeka jeszcze papryka i następna partia powideł, w tym roku planuję spróbować ususzyć śliwki, żeby mieć własne na Boże Narodzenie..zobaczymy co z tego wyjdzie.
Później będą grzybki w słoikach, mrożone i duszone...dżemy z cytrusów...i tak bez końca:)
Naleweczka z róży została przelana do butelek...co prawda starych, ale własnej produkcji:)

w tym roku smakuje wyśmienicie, a wyszły tylko 3 butelki:( Róże wprawdzie kwitną dalej , ale najlepszy aromat mają te czerwcowe, więc chyba dam już sobie spokój,

tym bardziej,że mamy również już gotową ............naleweczkę wiśniową!

A po spróbowaniu tylko samych wisienek, humor mi się znacznie poprawił i przestałam ubolewać nad ilością nalewki różanej:)))

Więc jak widać powyżej spędziłam dosyć dużo czasu w kuchni i dlatego też do łask wróciła moja stara , robiona przeze mnie daaaawno temu firaneczka...Generalnie nie jestem zwolennikiem firanek, ba wręcz ich nie cierpię, ale nawet Ci którzy mieszkają w blokach mają na pewno lepszą sytuację ode mnie jeśli chodzi o zaglądanie, a właściwie nie zaglądanie komuś w okna. Firanka w kuchni , to u mnie niestety konieczność:( gdyż życie moich sąsiadów, pomimo dużego ogrodu skupia się u mnie pod oknem, głównie kuchennym....tam stoi ich dom...na samej siatce i tam stoją też Oni, przez większość dnia:)

A wszystko to za sprawką sąsiada dendrologa i jego żony, których to niektórzy na pewno pamiętają:)
Ludzie skądinąd uroczy i przesympatyczni, ale oprócz miłości do drzew pałają miłością do mnie, może nie byłoby to tak straszne, gdyby nie fakt, że co chwila coś ode mnie chcą. Wróć...źle powiedziane...oni nic ode mnie nie chcą , wręcz przeciwnie, cały czas raczej coś mi dają...jakieś owoce, kwiatki , no i uwielbiają ze mną rozmawiać...Nie jestem niewdzięczna, od 12 lat dzielnie znoszę nazywanie mnie panią Sylwią bądź też panią Lidią- w końcu co za różnica jak się człowiek nazywa:)


Z przyjemnością sobie z nimi porozmawiam od czasu do czasu...ale jeśli tylko zobaczą mnie przez okno kuchenne, to nieważne co robię i jak bardzo jestem zajęta i kto u mnie właśnie jest, sąsiad wykrzykuje: " hop, hop....sąsiadko..., hop, hop", jeśli natychmiast nie wyjdę, bo akurat przypala mi się schaboszczak na patelni, sąsiad zaczyna klaskać...gdy i to nie skutkuje ucieka się do bardziej dramatycznych gestów i podskakując uderza rękami nad głową...pamiętacie z przedszkola tzw. pajacyki?...no więc mój sąsiad właśnie takie pajacyki odtańcowuje mi pod oknem przez parę minut....jeśli dalej tłuszcz na patelni skwierczy, psy ujadają w niebogłosy, a mnie nie ma jeszcze na tarasie, Pan A. w akcie desperacji bierze w dłonie kij....kiedyś mieliśmy kraty, więc walił nim o kraty...nie wytrzymałam nerwowo tego hałasu i kraty zdjęliśmy....


, teraz wali dla odmiany w szybę....zrezygnowana odstawiam wtedy schabowego na bok i wychodzę z uśmiechem przyklejonym do pyska mówiąc wdzięcznie:
"Witam Pana,Panie A... " ,
" A dzień dobry Pani Lidio, co słychać ?",
"A dziękuję ,nic ciekawego, właśnie obiad mi się pali na patelni"
"Tak właśnie myslałem, bo dawno jakoś Pani, Pani Sylwio nie widziałem"
"Panie A...czy możemy porozmawiać chwilkę później, bo obiad mi się przypala?"
" Tak myślałem, że będzie Pani chciała" - ki diabeł myślę?
Muszę miec głupią minę , bo zdenerwowany mówi...
" No pryskać śliwki będę! Mówiłem przecież!!!"
"Aaaa.. śliwki:))))))))) przepraszam panie A...starość nie radość...zapomniałam, ale dziękuję, wie Pan...ogród ekologiczny ,nie chcę oprysków"
" Dobrze, zaraz przyjdę, które opryskać?"

Nim zorientowałam się, że sąsiad od pewnego czasu jest prawie tak samo głuchy jak mój Osiołek minęło trochę...

Więc zaczynam się wydzierać:
" Panie A....dziękuję, nie chcę oprysków"
" Słucham?, bo źle słyszę!!!, Co Pani mówiła Pani Lidio?"
" NIE CHCĘ OPRYSKÓW!!!!!!!!!!!"
"Każdy chce"
" Ale nie ja"
" A dlaczego?"
" Bo ogród ekologiczny!"
" Gówno, a nie ekologia!"
i obrażony odchodzi.... nie mija 15 minut:
"...hop, hop....sąsiadko....hop, hop"

I tak jest przez pół dnia, bo po południu wyjeżdżają do stolicy do domu:)
Powstanie więc, firanko-zasłonki było rzeczą niezbędną do życia, gdyż sąsiedzi nie widząc mnie są znacznie mniej skorzy do rozmów:) A, że okna kuchenne mam od południa, a tam jak pamiętacie cudowny miłośnik drzew, krzewów oraz pni okorowanych powsadzał ich mnóstwo, więc słońca jest jak na lekarstwo...w ten sposób powstał twór zasłonkowo-maskujący,wtapiający się w otoczenie, który przepuszcza masę świtała, ale mnie zza niego nie widać:) Połączenie lnianej surówki, haftu oraz przaśnego kordonka.


Na zimę firanko-zasłonka trafi z reguły do szafy, gdyż cudowne małżeństwo dendrologów znacznie rzadziej odwiedza działkę!

Obrusik skończyłam, zaczęłam nawet robić następny, szyję też narzutę na chłodniejsze dni...
ale o tym już w następnym poście, bo jestem niezmiernie ciekawa co u Was, więc teraz idę troszkę pooglądać :)
Jeszcze raz bardzo dziękuję za to, że jesteście:)