Saga

SAGA urodzona ok 1995r - odeszła 14.04.2009 r.

Przed świętami zaczęła coraz mniej jeść...wiedziałam, że to już koniec, takie rzeczy się po prostu czuje. Patrzyłam w jej uśmiechnięte oczy i nie mogłam uwierzyć w to co się dzieje. Na łapach ledwo już stała od paru miesięcy, wysiadł kręgosłup, pomagaliśmy jej wstawać i wychodzić na dwór, miała uszyte takie specjalne pasy. Często załatwiała się w domu, z wysiłku przy wstawaniu puszczały zwieracze... ale dokąd czuła się dobrze, dokąd nie bolało, nic nie było ważne. Po świętach nie chciała już jeść, właściwie też nie piła... była już taka słabiutka, a oczka cały czas się uśmiechały. Wiedziałam, że muszę jej pomóc, że nie mogę pozwolić na powolną agonię.Trudno jest opisać słowami, to czego doświadczmy w chwili podjęcia tak trudnej decyzji,wiedziałam, że muszę to zrobić, z miłości do niej i ze względu na nią... We wtorek 14 kwietnia, po wcześniejszych ustaleniach telefonicznych, przyjechał weterynarz...leżałyśmy razem na dywanie, trzymała swoją mordkę na moim ramieniu...szeptałam jej, że ja kocham, że jest najlepszą suką pod słońcem, że teraz już nic nie będzie bolało, całowałam po mordce ... nawet nie widziała weterynarza, dostała zastrzyk w tylną łapkę...i patrząc się mi w oczy usnęła ...
Była już staruszką, miała 14 lat, z nami przeżyła 12 długich i szczęśliwych lat. Miała dobre życie i dobrą śmierć...i choć wiem, że jak na tak dużego psa żyła bardzo długo, choć ogarniam to wszystko rozumem, to serce nie chce słuchać i momentami mam wrażenie, że zwariuję. Cały czas widzę te uśmiechnięte oczy i choć pozostałe psy mają weselsze usposobienie, to jednak tylko Saga miała zawsze uśmiech na pyszczku.

Nawet nie ma bidula prawie zdjęć, bo bała się aparatu...

Dziękuje wszystkim za zainteresowanie, myślę, że niedługo wrócę do Was , ale póki co potrzebuję jeszcze troszkę czasu, żeby dojść do siebie. Do zobaczenia wkrótce.