Lawenda, mlecze i jabłonie

Jak wiecie nie mogłam pisać, problem jakby wraca sukcesywnie i nic nie pomagają żadne,magiczne klawisze, jednak za dobre rady dziękuję, szkoda tylko ,że udało mi sie opublikować tylko trzy komentarze i tyle osób musiało powtarzać to samo, a ja czytałam , wciskałam i …nic. :) Zresztą wiedziałam,że to nic nie da , bo powtarza mi się to juz nasty raz :(..później reperuje się samo. Zaczyna się zawsze od zamiany liter na klawiaturze, następnie pokazuje,że komputer nie rozpoznał urządzenia USB i przestaje działać klawiatura, albo myszka, albo jedno i drugie:D Nic nie daje ponowne uruchamianie komputera..trzeba czekać, czasami parę godzin, a czasami parę dni…ale w końcu, póki co, jakoś sam się reperuje…. na …parę godzin albo dni :D Tak też było i z moim nieszczęsnym pit-em..Pisałam już wcześniej,że ja niereformowalna w tym względzie jestem i zawsze rozliczam się na ostatnią chwilę, tak było oczywiście i tym razem. Dzień przed rozliczeniem, przestał działać internet, to niestety też jest wina komputera , a nie operatora. Ale do rzeczy..internet w końcu zadziałał, więc rozliczyłam pit i szczęśliwa zabrałam się do drukowania…z drukarki korzystałam z godzinkę wcześniej i działała, niestety przy drukowaniu pit-ów..przestała , a napis obwieszczał,że brak papieru :(Dowaliłam jej tam na siłę pół ryzy..dalej “ brak papieru “ , szarpałam się przeszło godzinę, w końcu dałam spokój ( papieru nie posiadam podobno,do dnia dzisiejszego) Wściekła, stwierdziłam ,że wyślę przez internet, bo …zadziałał :))) Wypełniłam wszystko ponownie i wysłałam do US :) odetchnęłam w końcu z ulgą , pozostało tylko do ściągnięcia to potwierdzenie..No więc kliknęłam..i ..błąd…ale w życiu nie zgadniecie gdzie!!! Błąd jak się okazało w imieniu lub nazwisku !!! Kazali mi wysłać maila do tych co program napisali! Imbecyl normalnie jestem i nie wiem jak się nazywam! Myślałam,że krew mnie zaleje, szlag trafi, zawału dostanę,ze złości kogoś pobiję, albo..no juz sama nie wiem co. Bluzgając siarczyście,tym razem autentycznie ze łzami wściekłości w oczach poszłam spać,z postanowieniem,że bladym świtem do Urzędu Gminy się wybiorę, druki wezmę, ręcznie napiszę i pocztą wyślę! Jak postanowiłam tak zrobiłam, punkt ósma do UG weszłam, druków niet…były, i owszem, ale na początku miesiąca. Nowy dzień, nowe siły, nowy zapał ..niedaleko autobus, mówię trudno, co tam dres, nic to,ze na nogach zamiast szpilek , adidasy, szkoda czasu na powrót do domu,.. ..jadę do stolicy, do US..wypełnię na miejscu…Dzieci mi bilety jakiś czas temu dały, więc szczęśliwa, pobiegłam truchcikiem na przystanek. Obywatel porządny jestem, więc bilety przygotować chciałam wcześniej, wyciągam …patrzę..i owszem …dały..tylko skasowane! Na horyzoncie pokazał się już burakowóz , więc czasu żeby nowe nabyć, zdecydowanie brak..pytam ludzi czy może ktoś ma odsprzedać..a gdzie tam, stojący obok młodzian, obwieszcza,że na kartę wiejską wszyscy jeżdżą, bo się nie opłaca inaczej, bo druga strefa…ale u kierowcy pani kupi, dodaje po chwili. Kierowca biletów nie posiadał..więc całą drogę nagabywałam każdą wsiadającą osobę.Chcąc nie chcąc zapoznawałam się z każdym wsiadającym, panikę ogólną w autobusie zasiałam, twierdząc ,że zaraz kanar mnie złapie albo na zawał zejdę. Pasażerowie korzystający z usług MZA codziennie , znają tych , co to pilnują ,aby obywatel praworządny był, więc przed każdym przystankiem wyglądali przez okno i krzyczeli “ NIE MA”, a ja oddychałam z ulgą..W miłej i przyjacielskiej atmosferze, aczkolwiek z duszą na ramieniu, dojechałam w końcu szczęśliwie do Warszawy, oszczędzając 2,40, ale dorabiając się z pewnością co najmniej ze trzech nowych, siwych włosów:(

Zdyszana dopadłam do okienka w US, druki były, o dziwo długopis pisał, nie pomyliłam się …i pognałam do kolejki..o mamuniu…nie ja jedna niereformowalna jestem…godzina 9 rano, a tam chyba ze sto osób…Trudno myślę, twarda jestem, tyle już przeszłam, to się nie dam…po 15 minutach nie przesunęłam się nawet o krok do przodu…myślę, nie wytrzymam…to nie na moje nerwy…idę na pocztę i wyślę…i wtedy…stał się cud !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Podszedł jakiś miły Pan i mówi,że ostatnie 10 osób może przejść do drugiego pokoju i tam przyjmą:)))))))))))))))))). Ludzie, druga byłam !!! Zły los się odwrócił, po powrocie ze skasowanym biletem w kieszeni, z nadzieją, dopadłam do drukarki …niestety…co za dużo , to i świnia nie chce:)))

No i się rozpisałam, korzystając chyba z okazji ,że klawiatura mi chwilowo działa…chciałam tylko wyjaśnić i proszę…ja po prostu nie powinnam zaczynać mówić!

A laptopa chyba jednak kupię, w kolejce czekał teraz teleobiektyw..no ale chyba siła wyższa..trza komputer nabyć , bo resztki zdrowia stracę, bo dla tych co nie wiedzą, to ja nerwowa jestem :) Ogólnie to może nie tyczy się wszystkich sfer życia, ale wybiórczo…niekiedy jestem bardzo spokojna, choć powinnam ziać ogniem, a niekiedy najdrobniejsze rzeczy potrafią wywołać u mnie ślepą furię. A ponieważ komputer, bardzo ,ale to bardzo zalazł mi za skórę…więc chyba jednak….

No ale ogólnie to o mleczach miało być i o lawendzie:)

Parę dni temu, Anne pokazywała u siebie na blogu lawendowe ciasteczka ( bo musicie wiedzieć, że ja tu pilnie śledziłam co się działo, tylko pisać nie mogłam :), też już je kiedyś oglądałam u Ili( tutaj przepis ), ale wtedy nie byłam głodna, a w piątek i owszem…więc upiekłam. Pyszne są..kruche i delikatne i akurat w sam raz , na takie chwile gdzie to człowiek coś by zjadł, a nie bardzo wie co:) W całym domu unosił się wspaniały, cudowny zapach lawendy , bo przy pieczeniu niesamowicie pachną, więc w sumie ciężko nie zajarzyć co to takiego. Ale dzieci me nie zajarzyły! Że kolorów jedna nie rozróżnia- pisałam, ale okazuje się,że pozbawiona jest kolejnych zmysłów, a mianowicie smaku i powonienia :( Ja nie wiem skąd one się wzięły, gdybym była facetem, to pomyślałabym,że to nie moje normalnie, a sąsiada! Wpadła ze szkoły Nurka, zwabiona zapachem, pierwsze kroki skierowała do kuchni:

- Ooooo…coś innego upiekłaś?! Co to?

- Ciasteczka – odpowiadam, bo jak wól w słoju stoją, a ta, ponoć ślepa nie jest!

- A co to za badziew w tym siedzi? A fuuu!!!! Z grzybami?!!!!!

- O ludzie , z jakimi grzybami , to lawenda!

- A fuuuuu !!!!! Przecież mydło z tym robisz!!!! A fuuuu!!!!

Fu nie fu – zeżarła prawie cały słoik. Biedny blondyn wróci z pracy i nie dostanie ciasteczek, sumienie mnie ruszyło,co prawda Nurka rezolutnie stwierdziła, że czego oczy nie widzą….itd., ale jakoś to niesprawiedliwe mi się wydawało , więc upiekłam drugą porcję, tym razem z podwójnej ilości składników.

Weszła Madzia:

- Cześć mamuś! Co tak pachnie?

- A ciasteczka!

- A z czym?

- A spróbuj.

Zjadła jedno, drugie, trzecie…patrzę z niecierpliwością co powie…

- Z kminkiem !

O ludziki, ręce mi normalnie opadły! Widząc, moją niezbyt chyba mądrą minę, zreflektowała się i od razu sprostowała:

- Nie, nie…kminek ma ostrzejszy smak…to jest oregano! Zdurniałam doszczętnie co musiało być po mnie widać, bo Madzia dopadła do szuflady z przyprawami i się zaczęło:

- z bazylią! …..i luk , w moją stronę

- nie…., nie bazylia …goździki!

- hmmm….szafran?!

- o rany, no powiedz co to jest!

- Melisa! ?

- Lawenda – odpowiedziałam w końcu zrezygnowana.

Yhyy…dobre są …w końcu bym sama na to wpadła!

A ponieważ tak lawendowo się zrobiło , więc poszłam o krok dalej i do części miodku z mleczy , dodałam lawendę. Na początku miałam zamiar przecedzić, ale później stwierdziłam,że skoro w ciasteczkach jest, to może być i w miodku i zostawiłam i wiecie co? PYCHOTA! :))))

Więc dzisiaj, po pracy, korzystając z pięknej pogody, usiadłam w ogrodzie pod moją ulubioną jabłonką i opychając się lawendowymi ciasteczkami z lawendowym miodkiem, czytałam książkę :)

I tak sobie myślę,że chyba warto by przygotować taką mieszankę na ciasteczka w słoju, wtedy z pewnością będą jeszcze bardziej lawendowe!