To jest mój świat

Chociaż właściwie powinnam napisać “ nasz świat”, znaczy się mój i zwierząt..Zadziwiające ile rzeczy, kwiatów i stworzeń bożych, może się zmieścić na 1,5 m2! A mieści się mnóstwo, musicie mi uwierzyć na słowo :) Stoi tu biurko- znaczy biuro moje domowe :) całkiem pokaźnych rozmiarów kolumbryna, jest niszczarka i drukarka, toaletka i stołeczek, dużo kwiatów, tysiące zupełnie niepotrzebnych dupereli , teraz już niestety tylko 3 koty i dwa duże psy ..Do tej pory Mama Pana Kota leżała mi na karku, Mafja spoczywa na kolanach,liżąc mnie, co chwila, ostrym języczkiem w szyję ,Pan Kot i Ryśka wybierają biurko, Osioł leży z jednej strony stołeczka, a Plaster z drugiej:) No i oczywiście gdzieś w tym wszystkim , jak ten pokurcz ostatni ,siedzę ja! Mieścimy się bez większych problemów, co prawda jak już wiecie Osioł kopytem wyłącza komputer, ale robi to bydle złośliwie , a nie z braku miejsca! Zwierzęta bywają tu oczywiście czasowo, a nie na stałe. Niestety ten kocio- psi ogon, przemieszcza się cały czas za mną w zależności od tego, w jakim punkcie domu akurat się znajduję

A ponieważ na dworze wiosna niby, tylko jakaś pochmurna i mało wiosenna w ostatnich dniach, więc sporo czasu spędzam przed komputerem, bynajmniej nie w celach relaksacyjnych, bo na to czasu zdecydowanie brak:( I żeby poczuć się na przekór temu co za oknem, bardziej wiosennie znoszę zieleninkę do domu. Ostatnio Nurka podpadła, więc wróciła do domu z bukietem tulipanów- w sumie nawet mi się to zaczyna podobać, bo bez podpadnięcia kwiatki rzadko przynosi, więc może to fajnie,że czasami coś przeskrobie :)

Ale wracając do mojego świata… Czasami czytam o tym, jak to miejsce do pracy powinno być niezagracone, ascetyczne i takie żeby nic nie rozpraszało, jednym słowem powinno wyglądać zupełnie inaczej niż moje:) Nie byłabym w stanie pracować i się skupić w takim wnętrzu. Patrząc przed sobą na pustą ścianę, myślałabym chyba tylko o tym , jak jest nieprzytulnie i nieprzyjemnie. Mój mini pokoik, jest zagracony do granic możliwości…tylko tutaj mogę sobie pozwolić na umieszczenie niepotrzebnych dupereli, tylko tutaj, mogą bezkarnie spoczywać obok siebie przedmioty , które naprawdę lubię..to tu jest miejsce na ulubione zdjęcia, zapiski i cały ten bajzel, który wprowadza w innych wnętrzach niepotrzebny harmider i bałagan..to taki trochę chyba powrót do młodości, kiedy na półkach stały puszki po coca-coli i piwie, a ściany ozdabiały zdjęcia Limahla, zagranicznych reklam i pęki suszonych kwiatów..i wtedy też pamiętam,że uwielbiałam ten swój pokoik, właśnie za ten panujący rozgardiasz wkoło. Ale, wbrew pozorom, w tym szaleństwie jest metoda :).Pomimo,że każda rzecz jest z innej bajki, całość tworzy jednak atmosferę ciepła i wszechogarniającego spokoju