Słońce zaprasza do domu

Przed  wejściem do domu, deszcze też zniszczyły kwiaty - hortensja, stoi pod daszkiem, więc tylko dlatego przyzwoicie wygląda, gorzej zdecydowanie z lobelią i dzwonkami karpackimi. Przez ostatnie dni szalałam w ogrodzie , korzystając ze słonecznej pogody i spiesząc się przed kolejnym deszczem. Myślałam ,że nie dam rady, ale jednak jestem zadowolona, choć padnięta- efekty widać:) Udało mi się wypielić warzywniak, podwiązać jabłonie w moim żywopłocie:)- w tym roku nie miały ani jednego kwiatka:( posiać siedmiolatkę, koper, przyciąć winogrona, posadzić pomidory, masowo powycinać zdechłe , ubiegłoroczne róże i połamane wiatrem i deszczem gałęzie krzewów i drzew, nazbierać zioła do suszenia….uchhh…Jest zdecydowanie lepiej, chociaż do perfekcji jeszcze długaaaaa droga:) Dzisiaj miało padać, póki co świeci słońce, więc mam nadzieję,że uda mi się jeszcze ogarnąć małe co nieco:) Zadziwiające jest to ,że wszystkie kwiaty prawie powyłamywane, za to chwaściory mają się wyśmienicie i panoszą się wszędzie, piękne, soczysto- zielone i wybujałe jak nigdy:) Ech życie :D

Piszecie ,że dużo robię, ano dużo, ale z reguły działam według ściśle określonego planu, wiem co mam danego dnia zrobić i wtedy mam czas …a teraz..koszmar…wszystko robię jednocześnie, tu skubnę, tam wypielę , trochę przytnę, w międzyczasie jakiś obiad, pranie, znowu grządki, grzyby , jakaś praca uczciwa zarobkowa …nie umiem tak żyć, gubię się w chaosie. Ja muszę mieć wszystko wytyczone…dzień po dniu, zgodnie z planem, wtedy wiem  co mam danego dnia zrobić, a wszystko jest rozplanowane tak,żebym miała czas, na bezstresowe spacerki, które uwielbiam, jazdę na rowerze i całą masę innych małych przyjemności.Te deszcze zdecydowanie wytrąciły mnie z normalnego rytmu.

    

Mafja powoli poznaje wielki świat, jeszcze pod kontrolą, bo dopiero 22 mamy kolejne szczepienia i czipowanie- tylko się proszę ze mnie nie śmiać, wiem, że bydło moje kocie rasowe nie jest, i pewnie nikt by ich nie chciał ukraść, ale boję się,że same mogą gdzieś pójść…i co wtedy….?! Napiszę ogłoszenie, zaginął czarny kot i dam zdjęcie:))))) He, he…takich pełno lata, a tak to pik…i wiadomo komu oddać!  W ogrodzie stresuje się maleństwo i trzęsie nawet na rękach- może się boi ,że znowu straci dom? Z czipikiem obie poczujemy się bezpieczniej:)

 

    

Ogród jest od samego początku, ze zdecydowaną przewagą bieli, różów i fioletów - przy czym kolejność przypadkowa:) głównie dlatego, że chłodne barwy optycznie powiększają ogrodową przestrzeń, jeśli decydujemy się na ciepłe kolory , to powinny być one umiejętnie  umiejscowione – im bliżej domu- tym cieplej, a im dalej tym chłodniejsze barwy. Poza tym , brak jaskrawych kolorów wycisza, a mnie energii i tak nie brakuje, więc gdybym miała jeszcze ogród w żółciach i czerwieniach, to chyba śmigałabym z prędkością światła:)

   

A na zakończenie chciałam Wam napisać wierszyk, który wraz z uroczą karteczką dostałam od mojej sąsiadki ( tej od dendrologa). Życzliwa kobitka, po ostatnich rozmowach ze mną o życiu, sytuacji w kraju i innych takich, widząc , że nie jestem jakby ostatnio nastrojona optymistycznie, podarowała mi uroczą karteczkę z kotkiem:)Wtedy jeszcze nie wiedziała, że pod nasz dach trafiła Mafja:)

*****

“ Jeśli los ci doskwiera boleśnie,

I rozwściecza znajomych tępota,

To zrób to, co słyszałaś już wcześniej….

                                            …… weź kota….

Jeśli wkoło panoszą się wieprze,

I rozrasta się zwykła hołota,

To zrób to, co jest wtedy najlepsze…..

                                             ….. weź kota…..

Jeśli kryzys Ci zdrowie rujnuje,

Lub zawiedzie Cię bliska istota,

To zrób to, co niewiele kosztuje…….

                                                  …..weź kota….

Jeśli zbyt Ci samotność dokuczy,

A Twe serce w rozterkach się miota,

To znajdź coś co Ci miłość wymruczy…….

                                …… weź kota…."

Niestety nie wiemy czyj jest to wierszyk, ale stan mojego ducha , dzięki niemu zdecydowanie się poprawił.

No to teraz kochani pędzę do pracy – tej zarobkowej znaczy:(, a po powrocie , mam nadzieję,że słoneczko mnie przywita i podziałam jeszcze trochę z sekatorem i łopatą. Bo w deszczu, nawet mowy nie ma żebym robiła, już i tak przez ostatnie dni za bardzo upodobniłam się do moich raczkujących sąsiadów, co to pół życia spędzają na kolanach:D