Ogrodowe historie cz. V- oszukana perspektywa

Patrząc na szary i ponury krajobraz za oknem w końcu i ja zatęskniłam do wiosny:) W związku z tym powstał “kolejny odcinek” ogrodowych historii o tym jak to wzrok można oszukać i jak wszystko wydaje się inne niż jest w rzeczywistości:) Swojego czasu mieszkałam na odludziu, na około były same działki i było po prostu bosko! Nie zdecydowałam się na wymianę płotu ani na malowanie ogrodzenia, gdyż zardzewiała, pogięta  siatka doskonale wtapiała się w krajobraz, a wzrok sięgał aż po skraj lasu, omijając po drodze przecudne łąki. Idylla nie trwała wiecznie, a że ceny ziemi osiągają  u nas niewiarygodne wprost kwoty, więc i działki na których budują się domy są maleńkie…na skraju puszczy wygląda to idiotycznie , domy powoli zaczynają przypominać szeregowce z maleńkimi przedogródkami. I tak oto któregoś pięknego dnia , takie oto cudo ukazało się moim oczom ( zdjęcie poniżej), dom budowany w ostrej granicy, oczywiście bez okien, z wielką betonową ścianą…Mało nie umarłam z rozpaczy

Ale wracając do tematu…dom , który widzicie na zdjęciu stoi na trzeciej działce! Niestety tuje które wcześniej posadziłam wzdłuż ogrodzenia, ukradli mi w nocy w ilości sztuk 50. Posadziłam kolejne…zdechły, bo …brzozy…wiadomo, pod brzozami nic nie rośnie i każdy zdrowo myslący człowiek o tym wie, ja oczywiście myślałam,że moje wyrosną, bo przecież tak bardzo były mi potrzebne ,żeby widoki cudne zasłonić. Jak już pisałam we wcześniejszych odcinkach, cały czas czegoś mi brakowało…było jakoś tak płasko i ogród wydawał się przez to malutki, dumałam i dumałam co z tym zrobić i olśnienie na mnie spłynęło! Tak powstała pierwsza górka. Tak, tak moi drodzy, mój ogród jeśli chodzi o ukształtowanie terenu przypomina Bieszczady:))). Misiek ma mnie juz dosyć, ale wymurował z tyłu murek oporowy z betonowych pustaków, a ja twardo zaczęłam usypywać tam górkę….murek musiał być, bo górka , biegnie wzdłuż podjazdu i jest wąziutka, a przy tym bardzo stroma. Betonowych prefabrykatów nie cierpię całym sercem, drewniane ogrodzenie też nie wchodziło w grę, działka jest wąska i jedyne co bym tym osiągnęła to efekt pudełka…no musiały być te tuje. Nie wiem jak w waszych okolicach, ale u mnie ziemia jest potwornie droga…za wywrotkę glininej miernoty trzeba zapłacić ok 800zł, a starcza to na…no na bardzo mało, więc tych wywrotek potrzebowałabym mnóstwo. Kolejny problem, bo szlag mnie trafia jak mam płacić za ziemię, na której ostatecznie mieszkam i której jest pełno wszędzie…ale ogród mam, więc mnóstwo badziewia w postaci chwastów i gałęzi też:))Drzewa natychmiast przycięłam i rzuciłam gałęzie na ziemię, wypieliłam cały ogród- rzuciłam na gałęzie, obierki i cała reszta śmieciuchów domowych zielonych- na górkę! No rosła w oczach:) Trawa koszona, nawet przed ogrodzeniem wzdłuż drogi wszystko wypieliłam, co by zieleniny pozyskać…ja podlewałam-badziew osiadał…deptałam,skakałam po tym , aż uzyskałam odpowiedni kształt, a na koniec…wszystko przykryłam cieniuteńką warstewką ziemi- i miałam swoją górkę po taniości:) Warstwa ziemi była naprawdę cieniutka, bo wszystkie rośliny sadziłam nie w ziemi , ale w tym chwastowisku pod spodem…doszłam do genialnego wniosku,że przecież kiedyś się to wszystko rozłoży i czarnoziem normalnie będzie…Obiekcje miałam, a jakże, ale nic nie zdechło i cudnie rosło mając tyle substancji odżywczych:))). Na samą górę poszły tuje, wymyśliłam sobie,że jak będą tak wysoko, to i brzozy im nie zaszkodzą i chyba dobrze sobie wymyśliłam, bo pięknie rosną po dziś dzień:)

Było cudnie i od razu wszystko wydawało się wyższe i większe, więc tym samym sposobem zaczęły powstawać kolejne górki i wzniesienia. Trzeba było jakoś wizualnie zasłonić podjazd , tak żeby nie był widoczny od strony ogrodu . Dom mam w sporej odległości od drogi więc i podjazd jest dosyć długi. Za podjazdem…wąziutka góreczka z tujami. I rabatka poniżej, jest chyba jedyną w ogrodzie, która jest na równi z poziomem ziemi, ale to jedynie dlatego,żeby od strony ogrodu uzyskać efekt roślinności porastającej piętrowo stok:)))

Na początku było tak…nędznie,prawda? Ale i tak o niebo lepiej od pierwszej fotki:)

Po roku wyglądało tak

A teraz jest tak

Chyba się udało:)))No bo gdzie jest podjazd:)?Dom sąsiada też został osłonięty ścianą roślinności. Straciłam piękną, naturalną panoramę, więc musiałam zastąpić ją własną, sztuczną.

Płaska rabatka przechodzi oczywiście w …górkę:))) A ta z kolei skrywa bramę wjazdową:) Ale o tym już następnym razem, bo chyba zdjęć mi brakuje.Niestety pojawił sie kolejny problem, działka za płotem została sprzedana i buduje się na niej dom:(, a ja swoje bieszczadzkie pagórki będę musiała chyba na Tatry zamienić:(

Na blogach juz czytałam ,że ludzie chcieliby zwiedzić mój ogród:)))Hi, hi…dużo byście się nie nachodzili, on tylko wydaje się duży:) To górki, ścieżki i przeróżne wydzielone zakątki sprawiają,że wydaje się inny niż jest w rzeczywistości. Do perfekcji mu jeszcze daleko, w zeszłe lato miała powstać kolejna górka, niestety , sił mi zabrakło.