Salonowo

Oj dużo czasu potrzebowałam, żeby się wykurować,zmogło mnie strasznie i okrutnie.Prychałam, kaszlałam, kichałam, wydając z siebie dźwięki iście zwierzęce:) Może szybciej bym się z tego wygrzebała, gdyby nie moja wrodzona niechęć do lekarzy, sentymentem darzę ich jedynie na gruncie prywatno – towarzyskim, zaś wszelkie spotkania , z personelem medycznym w przychodniach i szpitalach ograniczam do koniecznego minimum. Jeszcze trochę kaszlę, ale wróciłam do żywych i zabrałam się z wątpliwym zapałem do remontowo- meblowych renowacji:) Salon użytkowany jest bardzo intensywnie,cały czas ktoś wchodzi, wychodzi, dzieci sprowadzają towarzystwo, które koczuje u nas głównie w kuchni i salonie…do tego psy, koty, tudzież inne stworzenia czworonożne doprowadzają w szybkim tempie meble do stanu, który nie nadaje się do dalszego użytkowania, no użytkowanie to może by i przeszło, natomiast walory estetyczno-wizualne, dość szybko zanikają. Już dawno doszłam do wniosku,że nie ma być przede wszystkim:

a) wygodnie

b) tanio

c) przytulnie

d) praktycznie- przy czym kolejność zupełnie przypadkowa.

Zrezygnowałam zupełnie z posiadania dywanów na parterze…Tony piachu i sierści doprowadzały mnie do furii, ale jakby tego było mało wiecznie mi śmierdziało ( mi- jest nie przypadkowe, nikt inny smrodu żadnego nie wyczuwał- tylko ja, no ale też nikt inny nie węszył na czworaka z nosem przy dywanie:) Lubię porządek, a dywan po wsadzeniu w niego nosa capił i już…ja czułam! Mężu gdzieś wyczytał, że mam natręctwa, a dzieci stwierdziły,że jak się dorobią, to wyślą mnie do psychoanalityka, bo moje zachowania normalne nie są. Brudasy są i tyle! Psia sierść lawendą niestety nie pachnie, a mój zwierzyniec dywan traktował jako posłanie…pamiętam jak zakupiłam dywan cudnej urody, jedwabny, w róże….kasy wydałam dużo, ale czego się nie robi co by w domu uroczo było. Przyleciałam cała w euforii, dywan natychmiast położyłam przed kominkiem, chcąc w pełni urodę jego podziwiać. Zwierzyniec cały happy od razu pismo nosem wyczuł rozciągając trzy olbrzymie psie cielska i jedno kocie na jedwabiach drogocennych, od tamtej pory dywanu już nie widziałam,jedynie w trakcie odkurzania,a że odkurzać musiałam codziennie, tak więc jego urodę mogłam podziwiać jedynie przez te parę minut…później natychmiast następowało psio-kocie dywanowe oblężenie:(

Po tygodniu już capił:( Po dwóch miesiącach codziennego odkurzania i prania raz w tygodniu- poddałam się i ów cudnej urody, jedwabny dywan w róże zataszczyłam do garażu:( Doszłam do genialnego wniosku, że życie to się powinno sobie ułatwiać , a nie utrudniać. Zwierzęta- albo dywan- innej alternatywy nie było:( Problem został nie do końca rozwiązany- Osioł- prawie rasowy dalmatyńczyk- to zwierzę bardzo delikatne o pańskich manierach…nie lubi leżeć, ani siedzieć na gołych dechach…jak Sagunia jeszcze żyła, to dupskiem siadał na niej, jak jestem w kuchni, siada łaciatym zadem na pierwszym schodku, ale jak nikt nie widzi,ściąga wszystkie poduchy z kanapy i rozkłada się na nich…no trudno- to już mogę przeżyć, poduchy da się uprać! Z tych samych względów został zakupiony do salonu skórzany narożnik, właściwie też juz kwalifikuje się do renowacji, ale poczekam,aż kocie dziecko podrośnie- uwielbia sie wdrapywać zatapiając pazury w oparcie kanapy:( Idealny do utrzymania w czystości i co najważniejsze…stoi już tyle lat i żadna paskudna,psia sierść go nie zasmrodziła! Na salonowy wystrój składa się jeszcze stół z krzesłami, komoda oraz wisząca półeczka…no i w końcu doszłam do sedna sprawy, bo właśnie o te meble rozchodziło się od samego początku! Ponieważ przeżyły dorastanie moich córek i nosiły widoczne ślady użytkowania w postaci rys po kocich pazurkach, przyszedł czas na renowację. Na początku miały być dekory, ale później zobaczyłam cudnej urody komodę jaką zrobiła Madzia z Rustic Home i postanowiłam zerżnąć pomysł…i tym oto sposobem sztuka rustykalna weszła na salony:)

Nad komodą powiesiłam półeczkę, malując ją w ten sam sposób, tak żeby tworzyła komplet i wyglądała jak kredens o jakim zawsze marzyłam! Trochę się przy tym naszarpałam, gdyż z powodu choroby nie wychodziłam, a jak sobie cos postanowię to musi być już, natychmiast! Brakowało mi czerwonej farby, więc wzięłam zwykłą akrylową, która niestety pod wpływem lakieru, zaczęła spływać, myślałam,że się popłaczę:( Ale bezbarwny lakier do paznokci, jako utrwalacz- działa cuda:) Każdy wzorek, pieczołowicie pomalowałam lakierem do paznokci, a dopiero później pokryłam akrylem:)

No, wsiowo to u mnie zawsze było, ale teraz mam wzorki prawie,że rodem z Łowicza! Chodzę na około i nadziwić się nie mogę, że takie cudo stworzyłam:) Dzięki Madziu za pomysł!

A tutaj mebelek w całej okazałości, niestety mój aparat robi ładne zdjęcia tylko na świeżym powietrzu, natomiast w domu zdecydowanie odmawia współpracy:(

(w rzeczywistości przecierki są zdecydowanie mniej widoczne i w ogóle, jakoś ładniej wygląda )

A ponieważ jesień, więc czas zbierania zielska i tworzenia jesiennych kompozycji trwa:)