Bzowo-sosnowe szaleństwa

BZY W MOIM OGRODZIE PRZYWOŁUJĄ MASĘ WSPOMNIEŃ Z DZIECIŃSTWA , PONIŻEJ KRZAK BZU, KTÓRY ZAMIESZKUJE BZOWA BABULEŃKA. CZASAMI SIADAM W JEGO CIENIU SŁUCHAJĄC JEJ HISTORII.

....Właśnie z rzeczywistości rodzi się najdziwniejsza baśń w świecie....


"....Niektórzy nazywają mnie Bzową Babuleńką, inni driadą, ale naprawdę nazywam się Wspomnieniem; to ja siedzę na drzewie, które ciągle rośnie i rośnie, to ja wspominam i opowiadam historię! ...."

Hans Christian Andersen

Widocznie ostatnie opady deszczu bardzo pomogły spragnionej roślinnosci , bo w końcu mam i ja mój ukochany bez!

A po deszczu zawsze wychodzi słońce i znowu jest jak w bajce :)

PRAWIE, ŻE MOJA PRYWATNA OGRODOWA TĘCZA

Latam po domu i wszędzie, gdzie to tylko możliwe ustawiam wazony z gałązkami bzu:)

ADAMEK TEŻ BARDZO POLUBIŁ TEN BOSKI ZAPACH I CO CHWILA PODCHODZI DO WAZONU POWĄCHAĆ KWIATY:)

Pora kwitnienia bzów, to również dla mnie pora robienia syropu z sosny. Wspaniały, zdrowy i do tego bardzo smaczny wynalazek. Moje dziewczyny piją go zapobiegawczo od najmłodszych lat i faktycznie bardzo rzadko któraś ma kaszel i choruje.

Dla tych , którzy nie słyszeli, a chcieliby zrobić podaję jak.
Obcinamy do połowy młode, majowe pędy sosny ( drzewkom wychodzi to tylko na dobre, bo skracając przyrosty, powodujemy, iż korona jest bardziej zwarta i gęsta). Pędy kroimy na drobniutkie kawałeczki (muszą być suche, kiedyś robiłam syrop po deszczu i wszystko mi spleśniało), układamy warstwami w słoikach, przesypując każdą warstwę cukrem. Po pewnym czasie, jak pędy puszczą sok, przecedzamy i zlewamy wszystko do butelek. Nie trzeba pasteryzować, a syrop spokojnie stoi przez całą zimę. No chyba,że go wcześniej wypijemy, bo jest naprawdę pyszny..w smaku przypomina syrop Pini z lat mojej młodości:)
Kiedyś pokusiłam się o to żeby pędy zmiksować, ale wtedy wychodzi jednak mniej syropu, niż z takich krojonych.

A na koniec moje ukochane, wiosenne, bzowe perfumy!