WALENTYNKI

No cóż, Walentynki nie są dla mnie dniem do którego przykładam jakąś szczególną wagę, ale tym razem wyszło zupełnie inaczej, a to za sprawą Yrsy z Zacisznej 13 , której chciałam bardzo podziękować za wspaniałe, walentynkowe zakładki do książek.
Jestem pod wielkim wrażeniem kogoś , kto w sposób tak bezinteresowny potrafi podzielić się z obcą osobą tym co sam stworzył. "Walentynkę" dostałam w piątek 13-go w pochmurny, szary dzień. Wróciłam zmęczona, zniechęcona i cóż tu dużo mówić dość negatywnie nastawiona do świata... jedna mała, żółta koperta sprawiła, że powrócił humor i dobre samopoczucie.

Poniżej przedstawiam zdjęcia, mojej wspaniałej wygranej:)

A tutaj wiersz dzięki któremu udało mi się zdobyć te wspaniałe serducha,
Joanno jest mi naprawdę przykro,że nie zdążyłaś...

LEGENDA PIERWSZEJ MIŁOŚCI

...Ja ją kochałem, tak mi się zdaje,
Bo cudną była w szesnastej wiośnie:
Umiała patrzeć na mnie miłośnie
I rwać mi serce w nadziemskie kraje-
A więc w jej oczach pełnych tęsknoty
Tonąłem wzrokiem i tak na jawie
Śniłem o różach, które ciekawie
Ponad jej włosów wybiegły sploty,
Tak że je zrywać ustami chciałem,
I byłbym przysiągł, że ją kochałem!

Ja ją kochałem, ach! jestem pewny!

Bom często błądził w noc księżycową,
Przypominając mojej królewny
Każde spojrzenie i każde słowo.
A w gwiazdy patrząc w pół nieprzytomnie,
Widziałem usta zwrócone do nie,
Że aż mnie brała wielka pokusa,
W wonne powietrze rzucić całusa.
Lecz się obrazić skromnej lękałem,
I dość mi było, że ją kochałem...

Miłość to była, lecz taka cicha,
Że sam przed sobą bałem się zdradzić,

I tylko kwiatków szedłem się radzić,

czemu dziś smutna i czemu wzdycha?
Ale o serca jej tajemnicę
Nie chciałem nawet lilii zapytać.
A gdy w ogrodu weszła ulicę
Stałem, nie śmiejąc wzrokiem jej witać,
I tylko do nóg upaść jej chciałem,
Kiedy w jej oczach łezki dojrzałem...

Bo przypuszczałem, że smutek rzewny,
Rozlany na jej anielskiej twarzy,
Wypłynął z serca i siadł na straży...
Tak przeczuwałem, nie będąc pewny,
I sam już nie wiem, jak to się stało,
Że zapytałem drżący, nieśmiało.
Co jest jej smutku dziwną przyczyną?
I czemu łezki po twarzy płyną?
Na to odrzekła smutnymi słowy:
Że nie ma świeżej sukni balowej...

Chociaż wyrazy te obojętne,
Upadły szronem, co serce ziębi,
Ale jej oczy mówiły smętne,
Że się myśl inna kryje gdzieś głębiej.
Więc pomyślałem, żem był za śmiały,
I chcąc złagodzić moją zuchwałość,
Balowej sukni chwaliłem białość,
W którą się stroi krzak róży białej;
Chwaliłem ciernie, które jej bronią
Przed zbyt ciekawych natrętną dłonią.

Jednak już potem częściej myśl płocha
Trącała skrzydłem w błękit mych marzeń
I z różnych rozmów, sprzeczek i zdarzeń,
Stawiałem wnioski: kocha? nie kocha?
I z tym pytaniem, jak Hamlet nowy,
Chodziłem długo w ranek majowy.
A kwiaty wonią, drzewa szelestem,
Odpowiadały: kocham i jestem!
Nim powtórzyłem setne pytanie,
Wybiegła wołać mnie na śniadanie.

Różowa ze snu, w słońcu przejrzysta,
Stała przede mną jasna i czysta.
Zamiast brylantów na złote włosy
Jaśminy kładły kropelki rosy,
I tak oblana światła otokiem
Jeszcze mnie swoim paliła wzrokiem.
A ja zmieszany mówiłem do niej
O drzew szeleście i kwiatów woni,
Lecz ją znudziła moja rozprawa,

Bo rzekła: "Chodź pan, wystygnie kawa (..)".
Adam Asnyk

Walentynki spędzam jak każdy inny dzień, dosyć pracowicie i bez szczególnych uniesień, ale nie ukrywam, że jest to dobry sposób na namówienie M. coby zechciał mi kupić dziwne rzeczy o których nigdy by nie pomyślał ( patrz: znowu kolejne chwasty). Tak więc po dzisiejszej wizycie w Castoramie stałam się szczęśliwą posiadaczką:

1. nasionek do ogródka ( już zakupionych żeby przywabić"Wiosnę")

2. wspaniałego rozmarynu i lawendy

3. owocującego drzewka cytrynowego:)

3. cebulek mieczyków

4. oraz pięknej margarytki od Dominiki, która jest w tym wieku, że wszystkim z chęcią rozdaje "Walentynki"

Jestem szczęśliwa...kwiatki , nasionka..

Życzę więc wszystkim