Czternaste urodziny Nurki

12 kwietnia Dominika skończyła 14 lat! Zdjęcia pochodzą z ubiegłych lat, i przeglądając je nie mogę uwierzyć , jak czas szybko przemija…Pytaliście się parokrotnie czego to ja nie potrafię:), otóż nie potrafię obcinać włosów, co bardzo dobrze oddaje pierwsze zdjęcie poniżej. Fotka i tak jest urocza, później usiłowałam wyprostować i grzywki prawie w ogóle nie było. Od tamtej pory we fryzjera się nie bawię.

Z wiadomych względów przyjęcie urodzinowe się nie odbyło. Ponieważ często pytacie skąd wzięła się Nurka otóż wyjaśniam…dziecko urodziło się koszmarne, darło się zawsze i wszędzie, nie sypiała w ogóle…ucinała sobie tylko 5-15 minutowe drzemki, zaledwie parę razy w ciągu doby. Do tego stopnia było to nienormalne,że lekarze wspólnie zadecydowali o przeprowadzeniu wszelkich możliwych badań, żeby wykluczyć ewentualne choróbska. Po pobieraniu krwi i zapuszczaniu sond , usłyszałam: “Gratulujemy, jest całkowicie zdrowa! Takie rozdarte dziecko rodzi się raz na parę tysięcy”. Któregoś pięknego dnia zaobserwowaliśmy, że nie drze się w niebogłosy tylko w kąpieli, w związku z tym moczyliśmy ją jak kaczkę na okrągło, a dziecko dokąd było mokre było szczęśliwe i zadowolone, a my mieliśmy parę chwil błogosławionej ciszy. Kąpiele uwielbiała, podnosząc już główkę i leżąc na brzuszku w wanience ,zanurzała się cała pod wodę i puszczała bańki, a wynurzając się słyszeliśmy o dziwo śmiech ,a nie wrzask, stąd też została dumnie nazwana Nurką:) Pierwszą noc , jaką udało mi się przespać, to noc , kiedy pod nasz dach trafiła Buba- ukochany królik- Dominika miała wtedy już 6 lat. Wcześniej,pół nocy nocy wyganiałam elektroniczne psy…czy może któreś z Waszych dzieci wspominało o elektronicznych psach, bo nurtuje mnie to po dziś dzień?, całe nocy śpiewałam Kubusia Puchatka- jak tylko przestawałam prosiła…śpiwaj mama, Kubuś, śpiwaj.. więc wyłam Kubuś i nie ma cudów…całymi nocami. Wstawałam i robiłam  jedzenie, później już tylko picie …

 

I to jest właśnie kolejna, bardzo nietypowa cecha mojego dziecka. Od urodzenia nie jadła , tylko żarła, dziurę w smoczku musiałam wycinać nożyczkami, a butla była natychmiast i tak pusta, Dominika już się darła żeby jej dać następną. Lekarze mówili,że ją utuczę i ,że to nie jest normalne,żeby dziecko zamiast 100 ml zjadało dwie butelki…chyba nie jest, ale już się do tego przyzwyczailiśmy. Nurka zjada w domu najwięcej, Misiek przy ilości pożeranych przez nią kanapek wymięka. Kto nas zna, ten wie…gorzej jeśli idziemy gdzieś, gdzie nas nie znają ,aż tak dobrze,wtedy za każdym razem przezywam horror…przed wyjściem uskuteczniam pogadankę o dobrym wychowaniu i o tym,że nieładnie jest zagarniać cały półmisek dla siebie i tyle zjadać.Dziecko rozumne było od urodzenia, więc słowa matki bardzo sobie do serca brała i wpatrywała się w półmiski hipnotyzującym wzrokiem. Kulturalny gospodarz widząc wślipiające się w jedzenie moje dziecko, od razu proponował dokładkę, Dominika elokwentnie odpowiadała…noooo nieee, dziękuję, mamusia mi nie pozwala…. I tu padało oburzone spojrzenie gospodarza w moją stronę, tym bardziej czułam się podle ,że dziecko może wydawać się zamorzone, bo jest drobniutka i szczupła:)

więc oczywiście pozwalałam i dokładki trwały juz ,aż do wyjścia:( Ze szkoły wiecznie przychodziła z uwagami w dzienniczku “ proszę robić dziecku więcej kanapek! “, no niby z walizką do tej szkoły miałam ją wysyłać,??!! Później ją poznali i jako jedyne dziecko mogła jeść i na lekcjach, bo podobno tak jej w brzuchu burczało,że nauczyciele nie mieli sumienia i pozwalali jej jeść. Lekcje miała od 8 do 13 , a w domu czekał obiad, więc jakby, wydawało mi się,że zjadając śniadanie w domu, dwie kanapki starczą do szkoły, tak mi się tylko wydawało, dopóki nie dowiedziałam się,że moje dziecko chodzi na darmowe zupki dla biednych dzieci. Zapisałam ją na obiady w szkole, Panie w stołówce szkolnej uwielbiają Dominikę i zawsze zostawiają jej najlepsze kawałki, bo zjada wszystko oprócz smalcu, tak więc moje dziecko zjadało obfite śniadanie,o 12 obiad w stołówce szkolnej, po drodze potrafiła zahaczyć o sąsiadkę…tylko zupkę mamuniu zjadłam, natomiast po powrocie pierwsze słowa, to :” cześć, za ile będzie obiad?” Jak mówię,że za godzinę, to moje dziecię fedruje michę kaszki “marnej” ( osobiście tak ją za młodu nazwała:), po czym wchłania obiad i za chwilę podwieczorek, w międzyczasie jakieś słodycze, jabłka lub inne owoce, później mamy pierwszą kolację i drugą, a często bywa ,że i trzecią. Na kolacje potrafi zjeść 7- 8 dużych kromek chleba, choć ostatnio, jak musi sobie niekiedy sama zrobić, to jakby apetyt trochę jej zmalał:)

***

Dla uczczenia tak ważnej daty, w bólach narodził się Anioł Śpioch. Nie jest może perfekcyjny jak anioły  Alizze,brak mu rękawków i kołnierzyka, ale za to dostał gratisowo pomponik przy czapeczce! Jak na moje umiejętności krawieckie ,a właściwie ich brak,  to i tak prawie idealny:) Grunt ,że Nurce się bardzo podoba, do tego stopnia ,że zażyczyła sobie po obejrzeniu innych tildowych cudeniek portfela, opaski do spania, kapci i pufy do pokoju ! Jak to fajnie być dzieckiem i wierzyć w cuda !

 
  

Pozdrawiam Wszystkich serdecznie.