Pamiętnik Adamka

Oj, dawno już nie miałem okazji pisać swojego pamiętnika. A zajęcze życie tak szybko płynie szczególnie u boku mojej kochanej mamy, którą na każdym kroku doprowadzam do stanów przedzawałowych! Nic na to nie poradzę,że jestem już takim dużym chłopcem i chcę poznawać świat, a mamusia jakoś tego nie rozumie!
Pewnego razu siedzieliśmy sobie jak zwykle w ogrodzie, a ja, jak zwykle zresztą, skakałem po kanapach. Mamusia rozmawiała z babcią , która nas akurat tego dnia odwiedziła. W pewnym momencie....patrzę,...patrzę... i oczom własnym nie wierzę! Do ziemi zrobiło się jakoś dużo bliżej i wcale nie wydawało się już tak wysoko! Myślę sobie, spróbuję zeskoczyć, a co tam!

No i hyc! Nic się nie stało, tylko mama zerwała się z fotela jak oparzona no, a że zaraz obok była dziura dla kaczek, więc ja szybko do dziury i już byłem u sąsiadki! Mama krzyczy do babci, żeby patrzyła gdzie jestem i wołała sąsiadkę żeby otworzyła furtkę, a sama biegiem rzuca się przez wodę po kamieniach, a że była strasznie zdenerwowana, to wpadła do wody,mocno kalecząc sobie nogę o kamienie. Zerkałem zza krzaczka. Babcia cały czas wołała sąsiadkę, a mamusia gubiąc kapcie, w samych skarpetkach, bez butów, resztę oczka pokonała i biegiem do sąsiadki, żeby mnie złapać! Myślę sobie"... ups...no to nabroiłem! Trzeba zwiewać, bo krucho ze mną "i myk, pobiegłem za drzewa tak, że babcia mnie straciła z oczu. Mama krzyczała pod furtką ,żeby ją wpuścić, babcia z drugiej strony, ale sąsiadka wiekowa i nic nie słyszała! Mamusia niewiele się namyślając przeskoczyła przez ogrodzenie i już była tam gdzie ja! " Bożyczku, jaka ona wściekła"- pomyślałem i zacząłem zwiewać ile sił w moich zajęczych skokach, a biegać umiem szybko, do 80 km na godzinę! Mama mnie ściga, babcia nawołuje przez płot, sąsiadka, widząc moją mamę taką bladą też przyłączyła się do pościgu i krzyczy "folię na niego narzucić", mama wrzeszczy " nie, bo szeleści i się synek wystraszy!", ale sąsiadka zaprzątnięta pościgiem- nic nie słyszy i lata szeleszcząc z tą folią. "O ludziki, co oni chcą ze mną zrobić"- wiać, wiać ile sił w moich małych nóżkach! I biegiem z jednego kąta ogrodu w drugi! Mama krzyczy "Synku, synku wracaj- sam nie dasz sobie rady", zerknąłem na nią- z nogi leci krew,blada jak ściana, ze łzami w oczach i krzyczy do babci " No to po zającu"! Nie mogłem uwierzyć ,że chce mnie skrzywdzić, no ale jak ma być po mnie...widocznie tak ją tym skokiem na ziemię zdenerwowałem, że nie będzie zmiłuj się. Pognałem w kąt ogrodu, mama rzuciła się na ziemię i ślizgiem po igliwiu.... złapała mnie za tylną nóżkę! Zacząłem krzyczeć ile sił w płucach, trząsłem się okrutnie...mama nie puszczała...wzięła mnie na ręce i zaczęła całować po główce. " synku kochany...coś ty głupoto chciał zrobić, przecież sam byś zginął !" Ojej, myślę sobie- ten sam głos, te same ciepłe dłonie, tak samo całuje, chyba nie jest ze mną tak źle! HURRRRA!!!! Nie jest na mnie zła! Chyba wybaczyła ten głupi żart!
Przytuliłem się do niej z całych sił i zacząłem całować,po jej łysej mordce, a ona tylko szeptała mi do uszka miłe słowa i mocno przytulała. Powiedziała, że dokąd nie dorosnę, nie będziemy już brykać razem w ogrodzie i że będę mógł bawić się tylko w kojcu i w domu.
Teraz chodzę bardzo skruszony....

Nic nie szkodzi, mogę zostać, w kojcu, w ogrodzie, byleby tylko nie była już na mnie zła i dalej dawała te słodkie całuski!

zamiast do dołu, zacząłem wskakiwać... do góry!
Żeby już więcej nie była na mnie zła:)