Przenosimy ….. czyli projekt “Adamek”. cz. I

Projekt ruszył, zaczęliśmy oczywiście od uprzątnięcia przyszłej życiowej przestrzeni Adamka i przeniesienia komputera na dół, do mojej…gotowalni:) to taka malutka wnęka …jeszcze mniejsza niż pokój Adamka, z jednej strony stoi toaletka, z drugiej miał być szezlong, którego na szczęście nie zdążyłam zakupić, bo w jego miejscu stanęło biurko z naszym super wypasionym sprzętem komputerowym:))).Stołeczek jest wspólny, dla gotowalni i biura:) stoi po środku, bo krzesło by się już tam nie zmieściło, Misiek narzeka, bo nie przyzwyczajony…do tej pory fotel był…a teraz zydel taki!  Kącik jest typowo babski, zaś mój mąż …patrzy się na mnie z politowaniem, jak ustawiam kolejne duperele i bez mrugnięcia oka mocuje haczyki do półek, żebym mogła więcej badziewia powiesić…Po różanej sypialni przestał już w ogóle dyskusje na temat wystroju wnętrz przeprowadzać, no ale niech mi ktoś powie, jak  wygląda dom w męskim stylu, no albo chociażby w mieszanym??? Śrubokręty i siekiery mam wieszać zamiast serduszek ?! Tak więc na półeczkach stanęły przeróżne szpargały, świeczniki, klateczki , ptaszki, jest też lusterko ceramiczne i obowiązkowo kwiecie żywe i martwe.

Cały parter jest utrzymany w tonacji czerwono-białej, bo ja patriota wielki jestem:) Ściany w hollu, są w kolorze dojrzałej jarzębiny, jak przywiozłam farbę do domu i zaczęliśmy malować, to wszyscy mówili tylko……o matko…koszmarne… tylko ja się nie poddawałam, aczkolwiek przyznam uczciwie,że przez te ich gdakanie i ja przeżyłam moment zwątpienia, jednak nie dałam po sobie nic poznać. Po wstawieniu mebli jakoś się spodobało…moja rodzina nie ma wyobraźni! Generalnie ujednolicona kolorystyka ma wiele zalet, meble w naszym domu dosyć często wędrują i nie ma problemu ,że coś nie pasuje.

 
   

Ogólnie jestem zadowolona,zrobił się taki przytulny kącik, to tutaj od dzisiaj przesiaduję pisząc posty i czytając Wasze blogi:) Demonowi też od razu przypadł do gustu.

Przy okazji od razu pochwalę sie pięknymi butkami jakie mi Madzia z Krymu przywiozła…miały być do chodzenia, ale są tak cudne,ze skórki, wyszywane złotą nitką i tak pięknie zdobione,że wkładając je na nogi czułabym się fatalnie, więc stoją od roku i są ozdobą mojego buduaru:)), a teraz i biura.

Posiadanie wielkiej stopy, takiej jak moja, też ma swoje zalety, na małych bucikach z pewnością zmieściłoby się mniej hafcików, a tak przynajmniej jest co podziwiać. Prawda,że piękne są?

  

No to teraz przyszła pora na zaprezentowanie drugiej strony wielofunkcyjnego pomieszczenia…tadammmmm…

 

I to już wszystko…nic więcej nie dało rady upchnąć:)

A tak na zakończenie, bo o jakiejś strasznej cierpliwości mojego męża w komentarzach piszecie:)

Dominika wstała rano i mówi: …wiecie jaki miałam piękny sen?

A Misiek na to:…zjedliśmy Adamka?…

No i kto tu jest cierpliwy? Oczywiście, że ja!!! Bo z nim wytrzymałam 20 lat !!!

Pozdrawiam Wszystkich serdecznie